یکشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۲ | 9:39 | امیر رضا اصنافی -
در دو محیط از برخی رفتار افراد حرصم میگیرد. یکی داخل سینما! به مجردی که فیلم شروع می شود و چراغها خاموش، جماعتی خش خش کنان بسته های چیپس و پفک را باز میکنند و مشغول خوردن میشوند. نه چیزی از فیلم متوجه می شوند و نه می گذراند دیگران از آن درکی داشته باشند. خاطرم هست یک بار فیلم لانتوری را رفته بودیم. یک فیلم جدی و کاملاً رسمی! چند جوانک به خیال اینکه فیلم کمدی است از ابتدایش بنای خندیدن را گذاشته بودند و خوردن تنقلات! بعد که کمی از فیلم گذشت انگار حالشان به هم خورد و رفتند بیرون. با خودم گفتم اینست عاقبت کسی که بدون دانش قبلی می آید سینما! دسته ای دیگر، جماعتی که در سفر بین شهری با اتوبوس، شروع به خوردن تنقلات مخصوصاً تخمه می کنند. این دو قشر را نمی فهمم.